همشهری آنلاین-حمیدرضا رسولی:اوین که این روزها در حصار برج‌ها و آسمانخراش‌های پرتعداد قرار گرفته، تا ۱۰۰ سال قبل یکی از سرسبزترین قریه‌های شمیران و منطقه‌ای ییلاقی به حساب می‌آمد. سرسبزی و آبادانی اوین آنقدر عیان بوده که میرزاده عشقی، شاعر، نویسنده و روزنامه‌نگار دوره مشروطه، در یکی از اشعارش به این موضوع اشاره کرده است.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
سید مهدی اعرابی، استاد دانشگاه و شمیران‌پژوه، می‌گوید: «بر اساس اسنادی که مرحوم حسین کریمان، ری‌شناس مشهور، ارائه داده، سابقه زیست در اوین به هزاره اول و دوم قبل از میلاد مسیح بر می‌گردد و یکی از ۱۰ کانون خارج از ری باستان بوده که سابقه زیست انسان در آن وجود داشته است. یکی از دلایلی که این تئوری را تأیید می‌کند، کشف آثار باستانی در شمال تپه سرباز است. در تپه سرباز یکسری ظروف سفالی خاکستری کشف شده و باستان‌شناس‌ها معتقدند این نوع ظروف به هزاره اول و دوم قبل از میلاد مسیح تعلق دارند.»
اشیایی که در اوین کشف شده تأیید می‌کند که کلونی‌های انسانی در این منطقه شمیران بوده است. اعرابی معتقد است اوین، قبل از شکل‌گیری درکه، محل زیست مردم بوده و جمعیت قابل توجهی در حاشیه رودخانه‌ای که از اوین عبور می‌کرده زندگی می‌کردند: «در دوره‌های تاریخی که هنوز درکه‌ای وجود نداشته و آب از بالا دست به اوین سرازیر می‌شده، عده‌ای از مردم به‌صورت خطی در حاشیه رودخانه و در قلعه زندگی می‌کردند. اوین روی گسل مشاء قرار دارد و به واسطه وقوع زلزله بارها تخریب شده و آخرین تخریب حدود ۲۰۰ سال قبل صورت گرفته است. وقوع زمین‌لرزه‌های مکرر و فرسایش بستر رودخانه، آب را به سطوح پایین‌تر می‌برد و در نتیجه دسترسی به آب برای اهالی اوین دشوار می‌شود. اتفاقاتی از این دست موجب می‌شود، اهالی اوین از ۷۰۰ سال قبل به مکان فعلی کوچ کنند و روستای اوین این‌گونه شکل می‌گیرد. محدوده اوین شامل دشت وسیع و حاصلخیزی بوده که بیش از سایر قریه‌های شمیران آب داشته و به همین دلیل استمرار حیات در این روستا معنا پیدا می‌کند.»
نظر شما